Pochodzenie urządzeń a obowiązek uiszczenia opłaty

 Dla powstania obowiązku wniesienia opłaty, o której mowa w art. 20 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych bez znaczenia jest fakt, czy sprowadzone i sprzedane na terytorium Polski urządzenie reprograficzne pochodzi z Unii Europejskiej czy z poza niej. Co za tym idzie bez znaczenia dla przedmiotowego obowiązku jest fakt, że po wejściu Polski do Unii Europejskiej pojęcie „importer” zostało zastąpione  pojęciem „wewnątrzwspólnotowy nabywca towarów”. Powyższą tezę potwierdza nie tylko stanowisko doktryny prawniczej (tak: E. Traple [w:] „Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz” pod redakcją J. Barty i R. Markiewicza, Wolters Kluwer Polska, wyd. 5, 2011 rok) ale także judykatura. Identyczną linię prezentuje również prof. Jan Błeszyński pisząc „opłaty reprograficzne są doliczane proporcjonalnie do cen detalicznych nabywcom tych urządzeń w Polsce i dalej „bez znaczenia jest przy tym (art. 20 PrAut nie różnicuje pochodzenia importera lub producenta, a więc, lege non distinguante, dotyczą wszystkich sprzedaży, bez względu na pochodzenie produktu), czy dotyczy to urządzenia pochodzącego z EOG, czy spoza niego” (J. Błeszyński „Komentarz do postanowienia Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 24 lutego 2009 roku w sprawie o sygn. akt I ACa 99/09, Przeglad Ustawodawstwa Gospodarczego, 7/2009, str. 23).