Przez piractwo reprograficzne rozumie się dokonywanie bez uprawnienia lub poza jego granicami, utrwalenia lub zwielokrotnienia utworu słownego za pomocą urządzeń reprograficznych w celu jego rozpowszechnienia.
Jak wynika z kilkuletnich doświadczeń Stowarzyszenia KOPIPOL, przedmiotowym procederem z reguły parają się posiadacze urządzeń reprograficznych świadczący usługi w zakresie zwielokrotniania utworów na zlecenie osób trzecich (punkty kserograficzne), zaś sam proceder najczęściej przyjmuje postać sprzedaży gotowych, w całości skopiowanych i oprawionych (zbindowanych) egzemplarzy utworów słownych.
Przedmiotowy proceder stanowi czyn zabroniony pod groźbą kary – przestępstwo. Bez znaczenia jest w tym kontekście okoliczność, czy parający się tym procederem wnosi opłatę, o której mowa w art. 201ustawy o prawie autorskim. Wnoszenie tej opłaty nie wyłącza bowiem przestępczego charakteru działań składających się na przedmiotowy proceder.
Mając na celu zwalczanie procederu piractwa reprograficznego, Stowarzyszenie KOPIPOL podejmuje działania:
- mające na celu ustalenie podmiotów parających się piractwem reprograficznym,
- prowadzące do wszczęcia postępowania karnego przeciwko piratowi reprograficznemu,
- zmierzające do zabezpieczenia materiału dowodowego,
oraz :
- dokonuje wyceny zabezpieczonego przez Policję materiału dowodowego, a także
- dochodzi przed sądem nałożenia na pirata reprograficznego obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przez niego przestępstwem.
Szczegółowy opis działań podjętych przez Stowarzyszenie KOPIPOL na przestrzeni ostatnich dwóch lat zawiera artykuł pt. „Piractwo książkowe” autorstwa mecenasa Andrzeja Gąsiorowskiego opublikowany w numerze specjalnym Biblioteki Analiz poświęconym reprografii.
